Je zit thuis, op je kot, doelloos bladerend doorheen Facebook, op zoek naar iets diepers in het leven. Ergens in het sterrenbeeld Orion vond 723 jaar geleden een ware titanenstrijd plaats tussen zwaartekracht en gasdruk, waarna het onvermijdelijke Salomonsoordeel werd geveld: Betelgeuze implodeert tot een zwart gat, een singulariteit, een knip in de ruimte.

De sterrenkundigen zien hun geliefde ster plots bevriezen. Aan de Zuidpool staat IceCube paraat voor zwermen (anti)neutrino’s. In Washington en Lousiano gaat LIGO naarstig op zoek naar gravitatiegolven, rimpelingen in de ruimtetijd die ons uitrekken en terug samenpersen. En ondertussen blijven ze aan het CERN lustig op zoek naar donkere materie. Donkere materie, die overal aanwezig is, doch onzichtbaar voor het oog. Zijn het de supersymetrische deeltjes van de snaartheoretici? Of zit ons Universum vol met bruine dwergen en zwarte sterren? De kosmologen breken hun hoofd over donkere energie, over de vorm van ons Universum, over het prille begin en het bittere eind.

Supergeleiding op kamertemperatuur, de formidale kwantumcomputer, de werking van ons hart/brein, de klimaatverandering, de jacht op exoplaneten, kwantummechanische fase-overgangen, spintronica, kernfusie… Zovele vragen, zovele mysteries, zoveel Fun.

 

En jij, helemaal met verstomming geslagen, merkt de website van de Gentse Vereniging voor Natuurkunde op. Je krijgt spontaan een warm gevoel van binnen, gevoed door een vurig verlangen naar natuurkunde. Om deze honger naar waarheid en mystiek te voeden, hebben een aantal natuurkunde- en ingenieursstudenten in 1992 de VVN opgericht. De VVN is een studievereniging, die iedereen van boreling tot nestor, geïnteresseerd in natuurkunde, tracht te overkoepelen over de faculteitsgrenzen heen.

Je zal bij ons geen Carapils kunnen verkrijgen, of een kiel en een lint, een cantushamer, een codex. Een praesidium of een schachtentemmer zal je bij ons ook niet vinden. Wel vind je een twintigtal gepassioneerde en leutige studenten die, louter uit idealisme, deze traditie van wetenschapspopularisatie met hartstocht voortzetten. Op welke manier doen we dit dan? Is de VVN dan gewoon twintig maal Sheldon Cooper? Op de tweede vraag kunnen we meteen antwoorden: ‘Ja, absoluut.’

Ons grootste deel van de tijd gaat naar het organiseren van lezingen. Lezingen geschikt zowel voor de geïnteresseerde leek, als de doorgewinterde natuurfilosoof, als zij die pronken met A Brief History of Time in hun boekenkast. Wegens het ontbreken van een gelijkaardige vereniging aan de andere universiteiten, is de VVN voornamelijk hierom bekend in België. Maar wetenschapspopularisatie gaat verder dan slimme mensen een Powerpointpresentatie te laten maken. Met ons budget trachten we experimentele opstellingen aan te schaffen, zoals een trillende plaat, een railgun, een Stirlingmotor, een nevelkamer, een supergeleidende magneet en een ware ‘Elektriseermachine’. Hiermee beogen we iedereen warm te maken voor de wondere wereld van de natuurkunde en echte, coole fysica van dichtbij te laten ervaren. Bij heldere hemel nodigen we iedereen uit om op het dak van de S9 sterren te spotten door professionele telescopen, onder begeleiding van astronomen.

 

Nu, zijn wij echt een groepje nerds? Welnee, de VVN brengt eigenlijk vooral mensen samen. Na al die lezingen staat er steeds een frisse pint en een nootje voor jullie klaar. En een heleboel gelijkgezinden waarmee je tot in de late uurtjes kan filosoferen.